Mbrojnë civilët palestinez nga shteti i tyre

Gjyshet hebreje patrullojnë postblloqet e Bregut Perëndimor dhe denoncojnë abuzimet ndaj palestinezëve.





Grupi i grave Maschsomwatch tani numëron 500 anëtare, pjesa më e madhe gjyshe,të cilat me ndërrime mbikëqyrin postblloqet e Bregut Perëndimor që t’i evitojnë abuzimet e ushtarëve izraelit ndaj palestinezëve. Hana Barag ishte 67 vjeçare kur një ushtar izraelit e quajti atë lavire palestineze. “Dhe herën e parë vërejtja më la pa gojë”, thotë ajo. Por, pastaj e pyeta: “A mendon vërtetë se një grua e moshës sime ka shans të merret me një profesion të tillë? Dhe a do t’ia thoshe nje gjë të tillë gjyshes tënde?” Kur ajo ishte kthyer pas një jave në postbllokun Qalandia ai ushtar i kishte kërkuar falje.

Hana Barag kujton ditë kur një ushtar izraelit e quajti atë lavire palestineze. Ajo ishte 67 vjeçe dhe sapo i ishte bashkuar një grupi të grave që ishte themeluar me qëllim të pengimit të abuzimeve me të drejtat e njeriut në postblloqet ushtarake në Bregun Perëndimor.

“Bëhej fjalë për postbllokun Qalandia mes Jerusalemit dhe Ramallahut”, tha Barag.

“Dhe heran e parë vërejta më la pa gojë”. Por pastaj e pyeta: “A mendon vërtetë se një grua e moshës sime ka shans të merret me një profesion të tillë? Dhe a do t’ia thoshe nje gjë të tillë gjyshes tënde?” Ushtari nuk tha asgjë por u vu në siklet, dhe kur Barag, e cila është e lindur në Izrael dhe e quan veten sioniste, u kthye për turnin tjetër një javë më vonë, ushtari ishte aty.

Kjo ishte në ditët e para të grupi Maschsomwatch, i themeluar më 2001 nga tri gra izraelite, të cilat ishin alarmuar nga një valë raportimesh për rrahje dhe abuzim të palestinezëve në duart e ushtarëve izraelit që mbanin postblloqet.

Grupi e ka marrë emrin nga fjala hebraike për postbllokun – mach – som. Nga disa dhjetëra sa ishin në fillim, Maschsomwatch tani numëron 500 anëtare, pjesa më e madhe gjyshe, të cilat me ndërrime mbikëqyrin postblloqet e Bregut Perëndimor.

“Ne e bëjmë këtë 364 ditë në vit, përveç në Yom Kipur, festën më solemne hebraike”. Pamja e Barag, tani 71 vjeçe, me një gjatësi prej vetëm 1 metër e 52 centimetër, që aktualisht kontrollon një postbllok shumë të frekuentuar në jug të Nablusit, tregon se pse gratë janë më efikase të merren me ushtarët kur radhët janë të gjata, dhe temperamentet të nxehta. Pasi përcolli një ankesë të një oficeri, që e mbulonte me hije figurën e saj shtatshkurtër, ai tha: “Kush do të luftoj me një plakë të vogël?”

Maschsomwatch gjatë viteve të punës ka regjistruar një listë të gjatë incidentesh në postblloqe: foshnje të lindura që kishin vdekur sepse nënat kanë pritur gjatë në radhë, pacientë të sëmurë të cilëve u është mohuar kalimi për të arritur në spital, zënka që përfunduan me palestinezë të qëlluar për vdekje, studentë që nuk kanë mundur të shkojnë në provimin e fundit apo dhëndurë në dasmat e tyre.

Sipas zyrës për koordinimin e çështjeve humanitare në OKB në Jerusalem la 528 postblloqe të përhershme, pjesa më e madhe e të cilëve gjenden mes qyteteve dhe fshatrave të Bregut Perëndimor, gjë që të bën të vësh në dyshim arsyetimin e qeverisë izraelite se qëllimi i tyre primar është siguria. “Ideja është që jeta të bëhet aq e parehatshme sa që të ngrihen e të emigrojnë në ndonjë vend arab, Kanada, apo kudo tjetër”, thotë Nomi Lalo, veterane e grupit. Për palestinezët, postblloqet dhe lejet e kalimit janë një burim i vazhdueshëm zemërimi.

“Duhet të mendosh për to tërë kohën. Kurrë nuk e di sa kohë do të të duhen t’i kalosh, nuk mund të bësh plane. Është si të jetosh në kafaz”, thotë Sirin Droubi, një arsimtare që udhëton për në vendin e punës, nga fshati ku jeton në qytetin verior Tulkarm.

burimi: www.islamgjakova.net